«Σήκωσες» ονομάζουμε τις αποκριές (δηλαδή την Κυριακή της Απόκρεω μέχρι και την επόμενη Κυριακή της Τυροφάγου) γιατί «σηκώνουν» (καθαρίζουν) ότι κρεατικό υπάρχει στο τραπέζι για να μην το φάνε τη Σαρακοστή που αρχίζει η νηστεία. 

Την Κυριακή της Τυροφάγου οι κάτοικοι της κοινότητάς μας μασκαρεύονται και πηγαίνουν σε συγγενικά και φιλικά σπίτια για να διασκεδάσουν. Τρώνε, πίνουν και τραγουδούν διάφορα τραγούδια (τσιαττιστά). Μέχρι και σήμερα σε κάποια σπίτια κρεμάνε ένα βρασμένο αυγό στο ταβάνι του δωματίου ή σε μια βέργα και όσοι συμμετέχουν στο παιχνίδι προσπαθούν να πιάσουν το αυγό όχι με τα χέρια αλλά με το στόμα τους.

Στις προηγούμενες δεκαετίες το κρέμασμα της σούσας αποτελούσε έθιμο των συγκεκριμένων ημερών. Κρέμαζαν σούσες στις οποίες οι κοπέλες του χωριού κάθονταν και τραγουδούσαν. Δύο κοπέλες κάθονταν αντίθετα (πλάτη με πλάτη) ή μια στη μέση και άλλες δύο κοπέλες στέκονταν και κουνούσαν τη σούσα τραγουδώντας το παραδοσιακό τραγούδι: «Επήασιν οι Σήκωσες τζι ήρταν οι Τυρηνάες, τζιαι μείνασιν οι κορασιές με δίχα τους αντράες.»

Την Δευτέρα της Καθαράς οι κάτοικοι συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να βγαίνουν στα χωράφια για να κόψουν την «μούττη της Σαρακοστής», τρώγοντας νηστίσιμα φαγητά.